De begrafeniscommissie

Onlangs hadden we als college een kennismaking met de begrafeniscommissie. We spraken over het bijzondere werk dat deze vrijwilligers verrichten voor de Vlielander samenleving. Ik heb heel veel waardering voor de begeleiding die zij verzorgen voor familie en nabestaanden bij een emotioneel moment als een overlijden. De traditionele ‘burenplicht’, waarbij buren zorgen voor buren geldt nog steeds als er iemand overlijdt op Vlieland. Ik begreep van de commissie dat Vlieland nog één van de laatste plekken in Nederland is waar dit op deze manier gebeurt. Een heel bijzondere traditie dus waar we trots op kunnen zijn.

We spraken er ook over dat de coronaperiode ervoor gezorgd heeft dat er wel kleine veranderingen zijn gekomen in deze traditie. Afstand moeten houden en geen bijeenkomsten mogen houden maakten het lastig om met elkaar de tocht naar de kerk te maken. In plaats hiervan werd de Vlielander vlag uitgehangen, eventueel met zwarte wimpel. En om een laatste groet te brengen ging men in de Dorpsstraat staan bij het passeren van de rouwstoet. Het sluiten van de gordijnen en het luiden van de klok konden natuurlijk wel gewoon doorgaan.

Er ontstond een discussie of het erg is als er veranderingen komen in deze traditie. De maatschappij is immers ook voortdurend in beweging. De vlaggen werden als een mooie aanvulling gezien. Het staat nu zelfs vaak in de rouwkaart. Het is ook mooi als mensen in de Dorpsstraat langs de route gaan staan voor een laatste groet. Maar het is wel jammer dat mensen dan soms pas halverwege aansluiten bij de rouwstoet.

Behoud het oude en omarm het nieuwe zolang de waardigheid van het afscheid blijft. Dat is de manier waarop wij de traditie behouden en soms, door omstandigheden, wat mooier maken.

Het lijkt misschien een sombere column deze keer, maar ik denk dat het werk van de begrafeniscommissie juist laat zien hoe sterk een kleine gemeenschap kan zijn. Het verantwoordelijke en zware werk van deze vrijwilligers bindt ons als inwoners van Vlieland. Dat is niet somber maar ontzettend mooi. Net als de traditionele herdenkingsbijeenkomst voor de overledenen van het afgelopen jaar op oudejaarsavond in de Nicolaaskerk. Als uw burgemeester vind ik het ontzettend mooi om dit bijzondere eiland steeds beter te leren kennen.

Michiel Schrier

Burgemeester